447-UMUTTAN KORKUYORLARÖğrendiklerimi, akla sorarken, Düşlere sarıpta, yere atmışlar. Umudumla beni, kabre koyarken, Ağlanacak yerde, güler olmuşlar. Bir zeytin dalını, verip uçarken, Kanadımı kırıp, yere vurmuşlar. Göçmen kuşu gibi, konup, göçerken, Ardımda kalanı, kora koymuşlar. Sevdayla ümidi, iç içe korken, Acımadan ezip, saman yapmışlar. Duyduğum özlemi, gayem bilirken, Düşünmeden kalkıp, taşa tutmuşlar. Fikrimle sırrımı, eşit tutarken, Ruhumu yakarak, küle katmışlar, Hayalleri bize, yakın ederken, Korkarak umuttan, uzak kaçmışlar. Şahin HANELÇİ 27.01.2007 Ortaköy- İstanbul |
sağlıcakla sevgiyle şiirle