Vedalarımı ayaz geceye sakladım...Sisli kalbine hapsedilen aşkım lal. Ardından dilim, Ses çıkarmıyor birbirine değen elim. Ayrı zamanlarda ağlayan gözlerim birbirine küs, yokluğuna gömülen kalbim düşkün süs. Kalmadı senli sihirli gücüm, her dem içime çektiğim nefesim boğazımda düğüm. Ufkun koynuna girerken gün, Gecenin kirpiğinden seni izlerim. Yıldız tapınaklarında tek seni gözlerim. Ötesi bir sırrı sürükleyen simsiyah izbe yalnızlık. Astım gökyüzünün parlak duvarlarına hüznü. Soludum kızıl şal kuşanmış güneşi. Bir damla yaş sığındı genzime. İnledim, Ağladım. Vedalarımı ayaz geceye sakladım. Kokun üstüme kahır, vurgun sayılır, Düşlerime yaz-bahar, dargın sayılır. Zekeriya Duman |