Seyrü seferinde hayat
Yorgun ağlamaların.
Bir dişi kırılış yüreğimde
Sarar sarmalarım ihanetleri.
Boynuma bütün dünya
Boylarım çukurları.

Soyunmadım hiç kadeh kahpeleriyle
Şöyle bi mutluyum diyemedim
Kaç sabah uyandım gözlerim ışıl
Aklım boş
Sayayım mı size?
Bir
Bilemediniz
İki
O da
0 – 5 yaş seferi.

Şair oldum sonra
Nasıl fark ettim bunu
Sorarsanız
Hiç sormayın ya…

Hep kopuktu ama satırlar
Hep çelişki
Hep muamma
Hep acı
Çünkü kalleşliği yazdım ben
Aşk;
İçimde sancı…

Bir yanım deli, öfkeli
Sallanır darağaçlarında.
Bir yanım hanım hatun,
Süt liman dünya,
Yalnız anne kucağında…

Çok gülmüştüm bir gün çok
Yoktu hayatın gamı, kederi
O da;
0 – 5 yaş seferi.

Şimdi;
Dokunduğum son gülün bükük boynunda zaman
Hayallerimi kuruttuğum sokak aralarında
Rastlarsanız eğer gençliğime
Hatırlatın ona
Ola ki bir gün şiir yazılırsa çocukluğuma
Benden bahsetsin hep
Ve söyleyin o şiire hiç bitmesin…

Ayşe Elif OKUR