İSTANBUL
Geceden kalma matem şehri sarmış bürümüş
İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Bir sûkunet sormayın almış başın yürümüş İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Vapur bile düdüğün kısık sesle çalıyor Sanki iki seveni birbirinden alıyor Bakanları inceden garip hüzün salıyor İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Martılar dünden yorgun halsiz durgun ve bezgin Daha dün buralarda uçarken dolu dizgin Şimdi düşmüş kanatlar ne sitemkâr ne kızgın İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim İnsanlar yürümüyor sanki öyle duruyor Düşünceler de saklı sevdasını arıyor Karanlık yarınları bakmasa da görüyor İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Psikolojik sorun tavan yaptı sonunda Havanın kirli yüzü sönük kaldı yanında Yok olmaya hazırdır kıymet yok ki canında İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Aşk seyr-i hayâl etmiş içten içe yanan kor Güneş’in yansıması esen yelden geçen har Yaşam kargaşasında mutluluğu bulan zor İstanbul’u daha hiç böyle sessiz görmedim Hacer Alioğlu 06.03.2007 |