Kimliksizliğin Kimliğim
Kimseliksiz söndürdü kaybolmuş gerçeği
Aitliğiyle kalabalığın koynuna karışıp Aldı mı kalan hatıra kırıntılarını Azık niyetine dolanır dilinde Sözcük ardiyesinden ... Aşk kimdi? Aitlik mi? Kayboluş mu? Gerçeği kimseliksiz söndürdü kaybolmuşluğuyla Hezeyan heyelanlarında düşürülmüş aşkı Şizofrenliğinde tutulmuş sanrılı sancılara Parçalanmaya başlamış çorak sevdalar... Çığlık kayalıklarından savrulmuşçasına Aşk neydi? Kimseliksiz mi? Gülümsemeler mi? Gerçeği söndürdü kaybolmuşluğu Hayata kanıklığından sıkılmış Özgürlüğün hasretinde bul/anmış Mutluluğa can alıcı anında tutunup Bıraktı yürek eyyam akımında ağlama işini... Kapıldı vaktine... Söndürdü gerçeği kaybolmuş kimseliksiz... |
Duygusal şiirinizi severek ve haz duyarak defalarca okudum...
.................................. Saygı ve Selamlar..