Tanrı Dağları’ndan düze indik,
Uçsuz bozkırlarda ata bindik,
Ne Mançur idik, Moğol ne Çin’dik,
Biz Tonyukuk, Bilge, Kültiğin’dik…

Dinlemez idik Hindu’yu, Pers’i,
Çok yüceydi, budunumun harsı,
Setler aşardı, akıncı hırsı,
Biz Olcay, Mete, Teoman idik…

Altaylar’da atlar koştururduk,
At nallarıyla su coştururduk,
Ne dinlenirdik, ne boş dururduk,
Biz ki Oğuz Han, Karahan idik…

Aral, Issık’ta su içer idik,
Kutlu Sir-Derya’ya geçer idik,
Sanki, at üstünde uçar idik,
Biz Salur Kağan, Kazan Han idik…

Kara koçu ulu gün sayardık,
Üstüne on bir ongun koyardık,
Atlar koşardık, kültür yayardık,
Biz Uygur, biz uygar, yaman idik…

Bizimdi, bütün Asya’nın içi,
Meskenimizdi, Pekin, Urumçi,
Karşı koyamazdı, Mançuru, Çin’i,
Biz hükümdar, yabgu, biz han idik…




’Nafiz Tançağlar’
10 Mayıs 1995-Batıkent/Ankara