Gönül Vitesini Boşa Aldım
Bir çift yeşil gözün, meftunu oldum,
Târifi imkânsız, bir düşe daldım… Hâl bilmez Leylâ’nın, Mecnunu oldum, Derin bir hasretle, baş başa kaldım… Bekledim inatla, bomboş yolları, Kurudu günbegün, sevdâ dalları. Üst üste binince, hicran yılları, Kurduğum düşleri, hep taşa çaldım… Özlemle yandıkça, bendeki bağır, Neş’em hafif oldu, elemim ağır. Baktım ki, gözler kör, kulaklar sağır, Arzuhâlim gerçek sırdaşa saldım… Düşünce nasipler, kısmetten ayrı, Olmuyor feryâdın, figânın hayrı. Sevdâdan umudum, kalmadı gayrı, Gönül vitesini, zır boşa aldım… Veli BOSTANCI |
Sevgiler...