Saç, Serçe ve Çocuk
Bu sabah hiçbir şeyim yok
rüzgâr uzun ve ak saçıma doluyor duyumsadım hayatı çok mutluyum çok İlk adımını atan çocuğun iki diş gülüşü sabahı ışıklı menekşe içime balkondan gördüğüm serçe saklanıyor köşe bucak ; eylül sarısı ağaçlar ebe Odama koşuyorum sevinç içinde masamda kredi kartım bir keski gibi yontuyor sabahımın mutluluğunu yüzümün gülüşünü siliyor Önce serçe ve çocuk sonra rüzgâr ve saçım uyum sağlıyor eylül sarısı ağaca Sait Açıkgöz |
sonra rüzgâr ve saçım
uyum sağlıyor
eylül sarısı ağaca
siir bana, "ah agaclarin gulusunu gølgeleyen sonbahar" dedirtti.
kabullenmek zorunda oldugumuz hayatin rengi ve gerceklerimiz gibi...
siirinizin pembe baslayip, sariya dønusen rengi gibi...
saygimlasiniz.