Yarım renkli hayaller....
Duvarları bela yalnızlık
bomboş bir insan gölgesi bakışlarım bakıpta neler söylemek isterdim gözlerine sonra ; ruhumun en çocuksu yerinden koparıp vermek isterdim düşlerimi miadı dolmuş şarkıların arkasına sığınıp deliresiye ağlamak sen hiç duymasan bile sen beni görmesen bile sen bile/bile... akşamı kandırıp sabahın kızıl koynundan rüzgarına inat iç çekişlerimle bir hüznün vuslatsız sevişmelerinde aç yarınların doymuş günahlarına/sevaplarına isyan perdesini yıkan alaca karanlık gecelerin yüzüme vuran ıslak şarkılarında --ve bir o kadar nefessiz kalmış bir sonbahar gibi hazan mevsini kıskandıran yarım renkli hayalleri nasırlı elleri dilleri bir adım ötesi cinnet ondan da beri serseriye çalan bakışlarında kalbi titrek tutmuyor elleri adımsız kaldım yok mecalim bir adım bile ölüme sen bir gül yeter insanlık yağsın geceme ....... |