GÜNEŞİ ÖĞÜTÜYORUM
Sardım koynuma beş yılın hasretini
Çok değiştim, eşkıya kesti bak bileğimi Adını andım, Kalbimin titrediğini Bir ben bilirim, güneşin perdelerden usul usul indiğini. Uykum müebbette çevrilmiş Yalnızlık buz kesmişken odalarının dip köşelerine Başka köyden geldi dediler bu derviş Ne dervişin, ne ermişin bildiğini zannetmiyorum Güneşin ben kadar ıstırap çektiğini… Silinmiş şiirleri pusulara saklayıp Hatırlamanı isteyen sanki ben değilim Gel desem… Gelmeyeceğini Merdivenlerden ayak sesinin inmeyeceği Bildiğim halde, bir umuda müebbet.. Çek dediler bu cezayı, çek dediler silahını Merminin izi kaldı, ben ne haldeyim Küçük bir mutluluğun koskocaman ah-ını Çek dediler yüreğin yeterse, bak büyüt dediler Her nedense,Büyütüyorum... Yokluğunda güneşi öğütüyorum. |
Hatırlamanı isteyen sanki ben değilim
Gel desem… Gelmeyeceğini
Merdivenlerden ayak sesinin inmeyeceği
Bildiğim halde, bir umuda müebbet..
Çek dediler bu cezayı, çek dediler silahını
Merminin izi kaldı, ben ne haldeyim
Küçük bir mutluluğun koskocaman ah-ını
Çek dediler yüreğin yeterse, bak büyüt dediler
Her nedense,Büyütüyorum..
Senin yokluğunda güneşi öğütüyorum.
Yüreğine sağlık sevgili arkadaşım. Mükemmel bir şiir. Gönülden kutluyorum sizi.
Saygı ve hürmetlerimle.