...Cinayet...
Sonsuz âlemin
İki sonsuz ruhu... Bu elimdeki... Gecenin olmayan ferahlığıyla doldurdu kız içini. Kalbi öyle umutsuz açılıyordu ki rüzgârına hayatın, Beklenmedik halde vurdu benliğini... Beklenmedik halde, O aşık oldu Hiç beklenmedik birine... İçinden geçenlerin, Kalbinin yüzü suyu hürmetine dökülmesini istedi... Yüreği kuş gibiydi, Sapanıyla pusuda bekleyen her yangına direndi; Ve bir asil kalbe yenildi... Aşk diye içine çekti dumanını son sigaranın, Aşk diye ağladı ’üzüldüm’ dediğinde... ’o’ ise; Esir aldığı kalbin minikliğinden ürkerdi. Yalvaran sancılarını dinlemez, Mimiklerine gizlerdi... Azad ettiğinde bile o minicik yüreği, Anlamalıydı! Keşke anlasaydı; Bu sadece temiz bir cinayetti... |
başarılı bir şiirdi.