Hain vurdukça altından kalkamaz olduk yükün
Bin bir dertle dermansız, eyledik dilde sükûn.

Susma ey dil; Neferi isen sen, Atatürk’ün
De, çağlardır belası “Hainler” oldu Türk’ün.

Ne oldu Sümer’lere, İskit, Saka ve yekûn?
Farkında mısın dünya, “Mayalar” senin kökün..

Kayıp kıta “Mu” senin, ummanlar, Gök-Türk’ün!
Beş kıtaya dağıldın, Ergenekon bir öykün!

Al-Taydan yay gererdin “Tuna” ya düşerdi okun
Tufanlar yaratırdın, düşmandan yoktu korkun.

Taht kavgaları, isyan.. Türk’ü Türk’e kırdırdı dün
‘Sen, Âdem olarak var oldun’ ağırdır yükün?

Ezeli gardaşları düşman eyledi hain
…Kürt, Laz, Çerkez diyerek parçaladılar kökün

Fakr-ü zaruret içre, harap, bitap bin zebun;
Kan akar oluk, oluk feryat figanda bu gün.

Bu şeraitten vahim her bir mebus gaflette…
Tarihten ders almamış, düşünür yalnız küpün

Şahit divana yine şanlı bir tarih yeter
Geri dön şöyle bir bak göğe yayılmış kokun!

Ben garibi zayi –mülk, yalnız banadır yokun
Her daim ecnebiyle, yanında oldun tokun..

Süzün sabrı elekten, taşları surdan sökün
Vekilim; vurun, kırın, bölün, kıvırın sokun!

Hattı müdafaayı yıkmak çün fevk’e çıkın
Sarsılmayan kaleyi, sathı kökünden yıkın.

Bölünmezliğe bomba koyun kurşunlar sıkın
Vatan, millet ve bayrak diyeni hapse tıkın

Menzil-i maksuduna erersin eyle sebat!
Tarihim tekerrürdür, hainlik devri hakkın.

Revayı hak ile Millet, yönetilir bi hakkın
Ey hain cemaati; Kırbacı yoktur, Hakk’ın

Elbet güneş doğacak, arşı âlâya bakın
Dirilmiş Neferiler geliyor akın, akın..

ÇANAKKALE – 1 Mart 2009