Vazgeç
Artık, söyleme hatırlatma
Biz zamanlar yaşanan hatıralar saklı kaldı

Maceramıydı
Ömrün sayfalarında sancıydı
Ne kaldı hicran bir an durmadı hep sızlattı

Dinlediğim
Şarkılar sanki ızdırapdı
Hasrete gark ederek solgunlaşan susuzluktu

Nefesim
Yettiğince umut hazdı
Lakin varlık olmayınca acizlik hazin eserdi

Kime ne
Söylenirdi, dert benimdi
Hüzün nefesim, hasret kafesinde sessizliğim

Hayat adına
Renksiz sefilliğim neyleyim
Çaresizliği umut addedip fakirliği perçinlerim

Aklı neyleyim
Mantığı nereye sereyim
İrademe kefilim lakin şimdi solgun bir nefesim

Düşünmek mi
Güldürmeyin, neyi öncelerim
Nitelik olmazsa, vasat tefekkürü neye ekleyim

Bilirim mukallidim
Tahkike muhtaçlığı özlerim
Nereden başlayacağımı her nedense düşünürüm

İşte hal böyleyken
Sevmeyi hisseden fakirken
Hasretmeyi bilmeyen cahilken ben sana ne deyim

Senin naifliğinde
Sefilliğin eşiğinde biçareyim
Teslimiyetinde avuntularıma yönelirim ben bilirim

Nefsimi öncelerim
Hislerim renklerinde terlerim
Sadakatinde bencilliğe meylederim çünkü tacizim



Mustafa CİLASUN