Öncelikle, şiirin özü, içeriği, anlam yoğunluğu ve şekilsel kusursuzluğu için şairini kutlamak isterim.

16 heceli şiir yazmak ve bunu anlamdan hiç kopmadan sonlandırmak kolay iş değildir, bilirim.

Şair, halk şiiri formatını harmanlayarak oluşturduğu şiirde,

" a-b-a-b" , " c-c-c-b" ... vs.. düzenini kullanırken, 4.5.6. ve 7. dörtlüklerde, ilk sekiz hecenin devamını, aynı hece düzlemine yerleştirerek ve şiirdeki akıcılığı yoğunlaştırarak; okuyucuya, diğer kıtayı da okuma şevki veriyor.

Bahsi geçen kıtaların dizilimini,

" İşte böyle dünya hali
Kimi zeki kimi deli
Çözmek zorlaştı insanı
Osman’a diyorlar Ali
Yıllar yılı böyle oldu
Dedik vardır bir evveli"

"Bilmez bahar kışlarını
Hep erteler düşlerini
Dostlarından bile gizler
Kirli kirli işlerini
Kimse anlamaz sözünden
Çözemez gülüşlerini
Gerçeğiyle yüzleşmeyen
Alttan üstten geçer gider"

"Sözcükler dile dolanır
Her yere yalan bulaşır
Ayakları sekiz çizer
Sağı soluna dolaşır
Birilerine eğlence
Kendi de buna alışır
Gerçeğiyle yüzleşmeyen
Göçer gider göçer gider

Haktan hukuktan dem vurur
Aklınca tahta kurulur
Kimseleri gözü görmez
Doğruluk ondan sorulur !
Sen hep güzel bak Dosteli
Bir gün kötü de vurulur
Gerçeklerle yüzleşenler
Sevgi eker biçer gider"

şekline dönüştürdüğünüzde, bu durum çok daha net hâle geliyor.

"Bazen olur kaplumbağa en çokta kendine şaşar"
kısmındaki "çokta" yazılımını, "da" bağlacının ayrı yazılışı ve sertleşmeyişi kuralını önemseyerek "çok da" şekline dönüştürürse, şiir hatasız bir şiir görünümüyle hak ettiği değeri görecek kanaatindeyim.


Şaire ve şiirine saygıyla...




Yavuz Dogan tarafından 2/26/2009 8:41:30 PM zamanında düzenlenmiştir.