VEDÂBir kuş sürüsü geçti üstümüzden Bir şimâl rüzgârı Batan güneşe takılı kalmış gözlerimizle İçimizde hâlâ dünya korkuları Bir karanfili ağlatıyor akşam Kuytu vâdilere dökülüyor yıldızlar Çocukluk uykularına sığınsam da Yine penceremde duruyor kuşlar Yarası kapanmayan bir gönlün İşte gözlerinde pişmanlık ırmakları Bir bahar sabahı güneş doğarken Yol değiştiriyor bindiğim tren MUSTAFA ÖZÇELİK |