Burhan Bey'in Akisi Gibi
Babam ağır hasta dedi oğlu,üzgündü...
Konuşamıyor dedi kızı,o da süzgündü! Yıpramıştı gönülleri,o gün ne gündü? Yirmi üç şubat,iki bin dokuz’du öldü. Yine hastanede,bu kez de Muhsin bey’di. Orada tanıdım,nasılsın dediğimdi? Uyurken açtı gözlerini,gülümsedi... Çok sevgi dolu bakışlarla,içim ezdi. Mükemmel karakterleri,ikicik gördüm. Ruhumu doldurdular,muhabbetler ördüm! Ben bu şen yaşamda,ne gamsız,ne de kördüm... Yaranamadım cana,sevgiler kördüğüm. 24/02/2009/İzmir. Müfide DECDELİ |