SONBAHAR
yaprakların dalından ayrılıp düştüğü zamandı,
yağmurlar yağmayı, güneş yüzünü esirgemişti, rüzgar haddinden fazla esiyordu, tenim soğuk, yüzüm kaybettiği rengini arıyordu, ansızın başlayan üşümelerim, beni doğaya düşman ediyordu, bir ara yarım kalan kitabım geldi aklıma, açtım, okumaya koyuldum, cama vuran esintiyle zıpladım havaya, sonra göz kapaklarım ağırlaştı, olduğundan fazla yorgundum, içimde farklı bir his vardı, eski günler geldi aklıma ağladım, sonra sen geldin aklıma, bir nebze olsun sevindim, etraf sessizliğe büründü, üşümelerim kesildi, bu bir sonbahar alıntısıydı, gözlerimi kapadım, derin bir uykuya daldım. Asım YAMAN |