KADER (1)
İlmik ilmik örmüş zaman ağlarını kader
Desen eylemiş her ilmiğine bizi kader Yarı mesut yarı mahzun payımıza düşen Taksim eylemiş bir bir rollerimizi kader Yıllar koymuş araya sıradağlar misali Serpiştirmiş ayrı diyarlara bizi kader Çizmiş özenle haritasını ömrümüzün Bir mevzide kesiştirmiş yollarımızı kader Çileler yoğurmuş usanmadan gönlümüzde Gözyaşlarıyla dost eylemiş bizi kader Ne sitemdir ne de isyan gönülden kopan İnanmış, kabullenmişiz yazımızı kader Bekleriz vuslat gününü gönülde ümitlerle Güleceğin gün de var bize, biliyorum, kader. Eylül 1994, Tekirdağ M. Kuvancı |