AVUNUP KALDIM
Hep telaşlı yollarda yürüdüm durdum
Senden yana bir ize raslayamadım Uçuşan kuşlara hep seni sordum Bir tek selamına raslayamadım Vermedi teselli biten mevsimeler Yorgun umutlara yaslandım durdum Sardı etrafımı gülsüz dikenler Gülsüz dikenlere takılıp kaldım Hayat penceremden bakıp dururken Gözlerimde akan yaşta çağladım Gülüm seni benim dye umarken Seni yad ellerde görüp ağladım Ömür denilen şey öyle yalancı Her basamağına şaşırıp kaldım Kader denilen yazı öyle dalgacı Yalnızıklarımda yıkılıp kadım Özlemlerim dolup taşı içimde Haset ateşinde kavrulup kaldım Elemlerim hepsi başka biçimde Mevla’mın yoluna avunup kadım... |