TAN YERİ AĞARIR.
Karanlık hüzündür, karanlık acı.
Yoktur gecelerin, inan ilacı. Sabaha dek sürer, dertlerde sancı. Tan yeri ağarır, gider sancılar. Girdaptan çıkarsın, yorgunsun ezgin. Koygun düşünceler, kendinden bezgin. İçindeki boşluk, boşalmış dizgin. Tan yeri ağarır, biter kabuslar. Kara basanları, kovar aydınlık. Ezanlarla başlar, ruh da ferahlık. Gece tel tel olur, seker fenalık. Tan yeri ağarır, kaçar şeytanlar. Güneş hüzme hüzme, nurunu saçar. Yaradan emrinde, doğrular coşar. Doğrular gelirse, eğriler kaçar. Tan yeri ağarır, kalır doğrular. İşte ülkelerde, böyledir dostlar. İşin ehli gelir, gider bozanlar. Bir ılık yel eser, gelir ilkbahar. Tan yeri ağarır, coşar ışıklar. Türkmendağlı ancak, selamet budur. Bir tek kurtaran var, oda malumdur. Unutma bu yol hakk, hakkın yoludur. Tan yeri ağarır, güler insanlar. HİLMİ CAN. HAZİRAN. 2008. (1832) TÜRKMENDAĞLI DAMLA DAMLA ŞİİR KİTABINDAN. |
Koygun düşünceler, kendinden bezgin.
İçindeki boşluk, boşalmış dizgin.
Tan yeri ağarır, biter kabuslar.
Yüreğinize sağlık. Saygı ve sevgilerimle