435- DUYDUKLARIM ZEHİR ZIPKINŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Munise ismindeki falcı’mın Bahar Rüzgarı gibi Kardelenleri içinde barındıran karları savurarak çiçekleri kurutmak için gösterdiği akıl almaz çaba ve gayretlerine hitaptır.
Bir ışık ki kırmızı, durdurmuş gelen sesi, Sözcükler zehir zıpkın, dönmekte cenderesi, Elinde koca yıldız, yolların bilmecesi, Kızıl renkli sevdalar, dolap, dolap dürülmüş. Karanlık şafakların, bulutuyla esmesi, Yakar, yakar ayağı, beyniyle esnemesi, Tabloların üstüne, siyah beyaz gelmesi, Renklerin cümbüşüyle, çerçevesi sökülmüş. Çerçevenin akıla, dört köşeden gülmesi, Karanlık bilmecede, hecenin çözülmesi, Dönülmez şafakların, kızılının sönmesi, Bilinmez topraklarda, yollar bile bölünmüş, Bu fikir ki, aşktır bu. Bulunmazların sesi, Mihverinden dönerken, duyulmazların sesi, Ayaklar beyne mahkum, fikrin fikre ebesi, Bu acıyla umutlar, korkusuyla sürülmüş. Şahin HANELÇİ 14.10.2007 ELAZIĞ |