Yok işte yok
Açarım kayıp bulamıyorum
Yine de kapı çalıyorum Bilinmezliğime Kim o diyen olur mu Bir tebessüm bulurum diye Çaresizim kendime Annemde açmıyor kapıyı Öldü mü gerçekten Çilingir geldi açtı kapımı Annemi istedim yok dedi Nerdesin annem Bulamıyorum seni İçerisi sensiz buz gibi Ankara boşalmış sensiz Oysa ben giderken Kalabalıktı Rüya kentim Gelsene Gül kokuşlum Sevgi bakışlım Özlem yüklü Elinden emekli annem Gelsene Sarsana üşüyen yüreğimi Tutsana ellerin yerine öptüğüm ellerimi Baksana bana baharlar gibi Konuşsana yasemen dillerde Çok özledim anne üşüyorum sensiz Gerçekten yok musun annem Yoksa beni duymuyor musun Öldün mü Dayanamam sensizliğe Beni de götür gittiğin yere Annem |
ASLA YERİ DOLMAYACAK BİR BOŞLUK ANA YOKLUĞU..BU ACIYLA YAŞAMAYI ÖĞRENİYORUZ ÇARESİZ.. SEVGİLER..