SULTANIMCemiyet tutarsız, insan başıboş; Çoğunda yok idi, iz’ân sultanım. Kalpler katılaşmış, ruhlar kararmış; Sen oldun dertlere derman sultanım. Analar çaresiz sızlar yürekler Kuyular açmakta kazma, kürekler Masumlar susarken zalimler kükrer Seninle kurtuldu insan sultanım. Hemen hemen yoktu müspet bir fiil “Hak gelince batıl; olmuştu zail” Bizlere sunduğun en büyük delil: Elindeki kutsî, ferman sultanım. Hile hakim idi bütün işlere Karar verilmezdi hayıra şerre Tebliği yapınca bütün beşere Değişti bir anda devran sultanım Bıkmıştık tükenmez teranelerden Kurtulduk iz’ansız divanelerden Okundu sonunda minarelerden Felâha çeviren ezân sultanım |