iç denizim
bütün atıkları biriktirdiğim iç denizime yolculuğum var bugün
derinlemesine inerek yüzmeyi de bilmeden ne sular yuttu ve ne suları içinde tutamayıp da akıttı ömrüm her canlıyı masum bilip yaradandan ötürü kötülemeden ele aldı sevgiyle kucakladı tüm gücüm iyilik perdesi de kalkmış tüm nasırlı yüzlerden kollar eller bağlı gözlere bez bağlanmış kördüğüm gemilerim demir atmış ıramış kendini hangi derinden kaçmaya cesaretim yok dirildim yeniden öldüm bekledim bildiğim olacakları merak bile edemeden hırçınlığıma vurdu kendini özgürlüğüm alınmadan kıpırtılarım tümüyle elimden dön yüzünü güneşe denizin açık mavi be yüzüm. esra boyoğlu. |
Okyanusu gibiydi bir ömrün.
Beğeniyle okudum. Tebrik eder,
Sevgiler, saygılar sunarım.