Serin bir huzura sürükleniyor içimin mevsimleri
Yaz bitimi açık kalmasın, kapansın son pencereler
gönül yoldaşı uçuşan renk kelebekleriyle vedâlaşmak niye,
varsın kötülesinler arkamdan beni ne gam?

Koyu gri tonların ağırlığınca bir cenderede iken yüreğim
mevsime uyup benden bensiz uzaklaşıyor ruhum

Bembeyaz döşekler seriliyor şimdi doğaya gün ortalarında
sanki yeniden doğuma buzdan döl tutuyor ölüm

Zamanın acımasızlığında kalan son ışık sönerken doğada
büyülü bir tabloyu fırça darbeleriyle yeniden yaratmak
buzdan heykelleri yeniden canlandırmak mı?
artık olanaksız,
birbiri ardına hızla inen çekiç darbelerinde
darmadağın edilmişse eğer o yaşanmışlıklar

Bir niyet tutmuştum üç vakte kadar
yıl, ay ve gün üstüne
iyimser yanım da varmış yani anımsayamadığım bir zaman
olabilir ihtimaline nasıl olmuş da kanmış, inanmışım hayret!

Aldanmışım demek gelmiyor içimden gururum el vermez çünkü,
son bir nefes, son bir bakış ve son bir adım atıp acılarımla el ele
yaşamın kıyısından sonsuzluğa kayan bir yıldıza tutundum



Mustafa Fahlioğulları - 06. 04. 2010