YAŞAMAKTAN SAYILMAZ ZAMAN
Denizi çokça özleyen
köhne bir sandalda gözü acılı kediler gezinir okşanmaya hasret Duyumsanamadan daha mutluluğun sıcaklığı bile rıhtımın ıssızlığına çekilen ağlarda can çekişir yaşanmışlığın parıltılı o son anları Yitmekte anılar boşluğunda anımsanmazlığın ve birer birer gömülmekte denizin sonsuz karanlığında bütün umutlar Baharsız geçiyor yıllar, uzun güz zamanlarında sadece yeşermeyen kuru dalların süsü o masum dilekler İçten içe sarsıntılar birikip çoğalır uysal ve bitimsiz bekleyişlerin fay kırıklarında Gecelerin karanlık deniz esintisinde bir ürperişe benzer varlığı sanki, acıların sarmalıymış arda kalan oysa hepsi bu!.. Bilinmezliğe bir savruluştur onsuz’luğun boşluğu ve yaşamaktan sayılmaz zaman Mustafa Fahlioğulları - 25. 08. 2009 |
onsuz’luğun boşluğu
ve yaşamaktan sayılmaz zaman..
HARİKA BİR GÖNÜL ŞİİRİ DOST KUTLARIM KAL SEVGİLERDE...