Sebepsiz Bir Yalnızlık...
Alıngan duvarlardaki resimlerimi kaldırdım…
Ağlamaklı olmak yetmiyor… Gerçekten ağlamak lazım… Ya durmak gerekir böyle durumlarda… Ya da koşmak, Yürüyerek… Sükûnet… Damladığında gözlerime… Artık daha az bulut olur gökyüzünde… Baharın gelişi bendendir… Gidişi kendimden… Son, Benim ardımdan gelenin adıdır… Boşluk, İsmimi sayıklar… Defalarca… Neden korkar insan? Nedeninden mi? Cevabından mı? Ben… Sakallarına ak düşmüş çocuk… Durmasından kaybeden ihtiyarım… Sebepsizlik… Bakışlarımdan fışkırır… Ölüm, Bitmeyen cümlelerimin son harfidir… Hani? Nerdeler? Kendimizden eksilttiklerimiz… Nerdeler? Bende değiller… Benden değiller… Burada bulunmazlar… Sizler… Bulursanız yok edin… Bulamazsanız saklayın… Sebebim… Sizden dışarıda olmamdır… |