kimsenin şiiri
adamların gözyaşında ölümler ayrılıklar
kadınların gözyaşında doğumlar yakınlaşmalar dünyanın gözyaşında hayret bilinmez niyetler nicesinin dilinin ucunda kaldı sözcükler kimileri bilemedi başlangıçları kaçamadı takıldı düştü kediler uyudu kuşlar bağırdı köpekler üzgün yürüyüp gittiler en çok adamlara oldu ne olduysa en çok kadınlara hayata saklı zaman kimselerin elinden geçip de geçip de gidebildi yollardan uzak köylere susuzluğunu dindirdi adamların kadınların güneşi oldu toprağı oldu fidanı oldu aradıkça kayboldu bulanlar unuttu kadınlara oldu en çok ne olduysa en çok adamlara en çoğumuz birkaç kişiydik sesimiz çıkmadı bağırsaydık belki belki ses etseydik yükseklere devrilir düşerlerdi nefesleri kesilirdi bilmiyorduk ellerimizin morardığını boynumuzun ağrıdığını bilmiyorduk gözümüzün önünde bir yaş büyüyordu dünya gözümüzün önünde bir yaş büyüyordu böyle büyüyordu kadınlar adamlar çiçekler böyle soluyordu yağmura kızıyorduk yağmaya devam ediyordu ağır adımlarla her şey birbirine yürüyordu hayatta doğumlar kadar ilginç yaşamlar oluyordu bardaklar doluyor bardaklarda nefesimiz kesiliyordu en çok ne oluyorsa adamlara en çok kadınlara oluyordu uzanan maviliklere sığamadık toprağı avuç avuç attık yüzlerimize kirlendik ve en çok ne olduysa çocuklarımıza oldu en çok en çok çocuklarımıza |
Saygılarımla.........