ben de bilmiyorum
duygulu gözlerden bir medet umsam
güzel dudaklardan bir kelam duysam yüreğiniz de bir damla da ben olsam o zaman şiir tadında sohbet olurdu Yıllarca arar insan manalı bir bakış ki obakışta neler gizlidir, ne yakarış ve o bakışların erittiği bir yürek, bir yürek ki bu yüreği anlatmaya dil gerek. Hani denizler köpürür, kızgınlığı sahili döver sonra durgunlaşır sanki çarşaf sermiş gibi üstüne, yürekte böyle işte bazen kudurur taşar sığmaz kabına dünya dar gelir sonra oda yorulur sessiz sahillere vurmaktan ve sığınacak bir liman bulur kendine belki içinde hiç kimse olmayan ve yalnızlık, mutsuzluk , çaresizlik |
İçli bir sesleniş, naif bir anlatım. Okurken keyif aldım, candan kutluyorum üstadı....
Sevgiyle....