MAHALLE AĞLIYORDU
Mahalle gülüyordu
Oynaşıyordu bebeleriyle Ve bir çocuk annesinin Elinden kurtardı ellerini Öğrenciler Öğlenciler Okul çıkışının Şen kahkahaları Bebelerin, Ana kuzularının, Dünya zihnetlerinin; Oynaşmaları, cilveleşmeleri Kesildi bir çığlık ile Bir çığlık ki Dondurdu tüm mahalleyi Zaman, Zaman ne de yavaş İlerliyordu Çoçuklar hep bir ağızdan Anaların gözü önünde Analar ... Bir ana ağlıyordu ... Kesildi şen sesler Kahkahalar, Gülüşler Mahalle ağlıyordu Sel oldu sokakları Sokaklar ağlıyordu Kimin yüzüne baksan Endişe Umutsuzluk Korku Bizler Korkuyorduk Kaza yerinin Yanına gitmeye Kendimize itiraf etmeye "Mümkün değil, kurtulamaz" demeye Mahalle ağlıyordu Kimse kurtaramamıştı Kendini Bir ana ağlıyordu Bir şöfor ağlıyordu Çocuklar ağlıyordu Canavar bir otobüs suretinde Azrail, katille birlikte Altında kalan çocuğun yaşı daha dokuzdu Ananın gözündeki yaşı dinmeyecekti Boğazından bir lokma ekmek geçmeyecekti Oradaydı herkes Kimse Kimse kurtaramamıştı kendini Mahalle ağlıyordu Günlerce dinmedi yağmur *** Anlattım sizlere, *** Gördüğüm korkunç kazayı *** Ve unutmamak için o çocuğu... *** Allah’ın rahmetine kavuştuğu o günü. *** 21 Mart Nevruz gününde ... *** Bahar bayramında, *** Otobüs suretindeki Azrail, *** Hayatının baharındaki bir çocuğu aldı. *** Götürdü, hiç bitmeyecek baharlara ... Acelesi vardı bu belli Anasının ellerinden Kurtardı ellerini ... |