Veda Mektubu

Yazacaklarım belki’de son satırlarım olacak.
Ben çoktan terk etmiş olacağım,bu dünyayı....
ne telefonların çalacak bir akşam vakti,
ne’de yüreğim yanında olacak...
Belki bir gün beklediğin umutların olacak,
kavuşamayacaksın bana.
Dudaklarından öpmeye beklediğin ben olmayacağım...
Tek adresim kara toprak olacak.
Öylesine yalnızımki,
artık yüreğim yanmayacak..
işte; çıkıp gidiyorum hayatından,
seni rahatsız eden ben olmayacağım...
İlk defa sesimi duymayacaksın,
ilk defa beni görmeyeceksin...
Belki’de ilk defa acı çekeceksin bensiz....
telefonla beni arayacaksın,
ve karşında tanımadığın bir ses duyacaksın.
beni soracaksın sonra...
sana diyecek sevdasıyla gömdük toprağa...
ilk defa kendinle kavga edeceksin,
ben nerede hata yaptım diye..
bütün duvarlar üstüne gelecek.
ilk defa unutulduğunu hissedeceksin...
sonra senin için yazdığım şiirler okunacak...
arka arkaya radyo’da...
sen bu şiirleri dinlerken
ben çok uzaklarda olacağım..
dönüşü olmayan uzaklarda...
gözlerin dolacak ağlayacaksın,
pişman olacaksın belkide....
ben onu neden unuttum diye..
ama ben seni asla unutmayacağım.
benden sonra yalnız yaşayacaksın hayatını...
acılar hayat arkadaşın olacak hep.
gezdiğimiz yerlerde bulacaksın kendini...
beni düşleyeceksin yanında,
ama ben yanında olmayacağım...
Yürüdüğümüz yollarda izim olacak,
o yollarda yürürken beni yanında sanacaksın...
beni düşlerken sen bu dünya’da,
ben seni göklerden seyredeceğim.
ellerimi uzatacağım sana...
tutmaya çalışacağım,tutamayacağım...
seni ağlarken bulacağım,kuytu bir sokakta.
Gözyaşlarını silmek için uzattığım ellerim,
silemeyecek gözyaşlarını...
uzaktan seyredeceğim seni....
beyazlar içerisinde bekleyeceğim seni...göklerde
birgün olurda gelirsin diye......

Hakan Karayanız