BABAMBakınca tarih kokardı babam Halının nakışlı yüzüne düşünce bakışları Bana geçmişi düşürürdü gökyüzünden Ben bir kedi gibi sırnaşıp sokulurdum o koca yüreğine O beyaz saçlarımı okşadığında Tarihin derinliklerinden bir nefes alarak çıkardım gökyüzüne O nasırlı ellerini kaldırırdı Ben Êvdal’ı hatırlardım O zaman dağlara hüznünü vuran sesi çınlardı bedenimde Babam derin yaralarında sancılarını vururdu sesine Benim beyazlarım bu tarihe inat Karları aratmazdı gözünde O nasırlı ellerini kaldırırdı Ben düşerdim kendi tarihime Kelimeleri cümlelere vururdum Harfler utanırdı Bu yaşadığım geçmişi günlere vururdum Gelecek ağlamalarında boğulurdu diyarbakır 05.03.2008 |
saygılar