BebeğimŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 1979 Nisanında evlenmiş ve aradan geçen yıllara rağmen çocuk sahibi olamamışım. Evleneli 13 yıl bitmiş ve hala anne olmak arzusuyla yanmaktayım. İçimdeki ateş ve özlem yetmiyormuş gibi bir de çevremdeki insanlardan baskı görmekteyim.
Yine seni gördüm rüyamda
Yine alamadım seni kucağıma Çıkmış bir tümseğin üzerine Dalga geçer gibi el sallıyordun. Gel güzelim, gel birtanem Bir öpeyim o güzel yanağından. Bak dizin kanıyor yine Sarayım en güzel ilaç olan sevgiyle. ’Senin çocuğun yok bilemezsin Evlat sevgisinden sen anlamazsın’ diyorlar. Sanki evlatsızlığın acısını, evlat özlemini, Evlat sevgisini benden çok biliyorlar. Kimi ’kısır kadın’ diyor benim için, Kimi ’çocuk al, büyüt’ diyor ’yurttan’ Kimi ’takma kafana bu kadar’ Kimi de ’Allah’tan umut kesilmez’ diyor. Herkes birşeyler söylüyor Tüm duvarlar üzerime geliyor Tavan tepeme çöküyor sanki. Seni çok, çok özledim inan ki! Biliyorum doğuran değil büyüten ana Onu bakıp, büyütüp, okutan ana Ama ben arzuluyorum ki Kendi çocuğuma olayım ana. Kimse bilmiyor tüm çocuklar benim. Ben tüm çocukların annesiyim. Duvar dibinde burnunu çekerek ayakkabı boyayan, Cicili bicili kıyafetleriyle özel okullarda okuyan, Bütün çocuklar benim... (Denizli-1992) Leyla İnan |