Çok emsalsiz bir sevda sunarken candan cana
Boğazlarda kördüğüm oldum dizildim sensiz.
Sensizliğe yenildim dönüştüm aşiyana
Ağır geldi yüreğe soldum ezildim sensiz.

Sana aşkımı verdim hiç oralı olmadın
Ben peşinde koştum hep sen gönlüme dolmadın
Karşına çıktığımda selamımı almadın
Gizli sevda gibiydim kalpten sezildim sensiz.

Dürdük onca defteri direndik acılara
Elde ne varsa verdik tüm kardeş bacılara
Candan yarenlik ettik bütün duacılara
Kara kaplı deftere bir bir yazıldım sensiz.

Eyvallahım olmadı bunca elem kedere
Allah’tan geldi diye boyun eğdim kadere
Yaşamın gergefi hep çetin bir müsadere
Kimsenin bilmediği sırdım çözüldüm sensiz.

Bu sevdaya düşeli gündüz gece unuttum
Seviyor mu diyerek şarkılardan fal tuttum
Güneşi ve yıldızı hep koynumda uyuttum
Karanlıkta ışıyan aydım süzüldüm sensiz.

Leyla oldum savruldum yüreğim kuru yaprak
Belli bundan kaçış yok son durak kara toprak
Kurudu gönül bağım her köşe sanki kurak
Bu yaşam koşusunda ne çok üzüldüm sensiz.

Leyla İnan
(İstanbul - 22.07.2024 - 22.56)