YÜZÜ YOKTU
Çok güzelken bilirim onu
birgün gördügümde yüzü yoktu saçının kısalıgında aklar aklara bulanmış yeşil gözleri vardı şarabı ne elindeydi nede şişede yüreginde ruhunda beynindeydi şarhoş degildi yüzü olmayan içtiginde kendini kaybetmezdi ruhuna akıttıgı insanlıgın özümsenmiş enzimiydi bu şarap ne eldeydi nede şişede alimlerin süzülmüş ilmindeydi yüzü olmazdı elbet günahlara dönemezdi anlındaki çizgilerden utanırken ve misyonunu tamamlarken ebediyete dogarken ölümün aynasında yüzleşirken beni görecekti elbet |
saygılar