SEVDA...
Kalpsizliklerin yetiştirdiği,büyüttüğü,
sonrada koparıp attığı bir çiçek gibi sevda... Sonsuz muhteşemlikte bir yıldızdı belki, belki de türlü rezaletlerin tam ortasında duran bir heykel... Kimbilir belki de kayalıkların en uç noktasında biten bir ot sevda... Ne olursa olsun gökkuşağının tüm renklerini içine alan bir ışık sevda... Dünyanın tam ortasında ağlayarak oturan, garip bir çocuk gibi sevda... |
AŞKIN GÖZÜ KÖR DERLER YA HANİ
AŞIĞIN GÖZÜ KÖRDÜR ASLINDA
AŞK ÇEKER GİDER DE KALINTISI İÇİNE ÇÖKER
BEN UNUTTUM DERSİN DERSİN DE YÜREK BAŞKA TELDEN ÇALAR
İÇİNDEKİ AŞK CİĞERİNE OTURUR...