Ey kötü yürekli insan,
Ey acımasız zalim!
Ne ettim de,
Ben sana
Bunca zulmünü gördüm?
Önünden arkandan mı geçtim,
Saygıdan vaz mı geçtim!
Eller tavuğuna kış derken,
Ben horozunu besledim!
Sen nankörlükten vaz geçmedin,
Ben iyilikte...
Sana yöneldim,
Sen kötülükte bana!

Bu böyle,
Sürdü yıllarca...
Hiç karşılık almadım,
Hep gücendim,
Eline geçirmiştin yetimi,
Bir kere.

Zalimdin, zalim!
Eller yanında,
Çok yüzüme güler de,
Sevdiğini söylerdin,
Oysa halim?
Biz bize iken
Ben bilirdim.

Masum çocuk gibi,
Şiddetini içime
Nasıl da sindirebildim?
Ben seni tanıdığımda,
Elliyi geçkin yaştaydın ,
Olgunluk nerede,
Sen ki deliydin.

Şimdi şaşıyorum
Düşündükce eski günleri,
Niye bu acıyı çekmiştim?
Her şey ama her şey,
Prensiplerimi bozmamak içindi,
Önemlisi güllerim....
Oysa illa da
Oldurmadın...
Zaferinle öğün.

Yokum işte !
Gittim.

Öylesine dolmuştum ki...
Sandım artık,
Tükendim bittim!

Neden hep
Acılar beni buldu?
Çektim, çöktüm .

Hep medetsizdim!
Baktım ki..
Artık...
Sonbaharımdayım.

Şimdi ümitlerim ile tok,
Ama bir yerde..
Yalnız,
Yapayalnız...
Kaldım.


06.02.2008.
İzmir.