Çay Vakti
bir huzur ki ...
yarı uyanık olduğum günler geride kaldı aramıyorum kaybolan çay kaşıklarımı denizden çıkan her aşkı kılçıklarıyla yiyenlere inat kemiğin senin olsun sevgili bana bir gülüver öyle içten sev beni kelebekleri izler gibi ya da ekmek arası yarım porsiyon aşk kırıntısı karaya vuran her benzi esmerlikten bilme sevgili gıdığımı sorgula enine boyuna ya da aklımı sömürüver sonra dıştan sev beni sokağın çocuğuymuşum gibi ellerimin posası umudun zafer çıkartması yapıştır yüzümü göğsüne bir muzur ki ... sulu sepken duygulanıyorum bu ara aramadan buluyorum çay kaşıklarımı |
"sonra dıştan sev beni
sokağın çocuğuymuşum gibi"
artık aramadıklarımızı buluyorsak
ve umuyorsak gülüşleri, zaman dolmuştur ..
hasret vaktidir şimdi .