Zindandaki Çiçek
Zifiri karanlıktaki mum gibidir hayat
Ne zaman söneceği belli olmayan Uzaklardan bir rüzgar eser Işık birden sönüp biter Bizler aynı trenin yolcularıyız Umuda,geleceğe,özgürlüğe giden vagondayız Ardımızda ise yaşlı gözler,kırık kalpler Yaşamak,zindanda unutulmuş çiçeği yeşertmektir Ya da öleceğini bile bile kurşunlara göğüs germektir Bir çocuk var silahların,mavzerlerin arasında Elinde ise bir fotoğraf Fotoğrafa bakıp ağlıyor Nice hayaller vardı Sıcak çorba başında kurulmuş Nice hayatlar vardı Kaderi tanımadığı kişiler tarafından çizilmiş Şimdi direnmek zamanı Bu uğurda can verenler için Bu uğurda sevdiklerini geride bırakanlar için Şimdi inanmak zamanı Kendin için... 25 Eylül 2001 |