Sevdanın kavgasındayız
gönül pusuda beklerken…
ben aşk derim yanarken ruhum…
bir türkü gelir aklıma gözlerime Deniz çöker…
mavi olur avucum uzanır sana doğru…
ben aşk derim
toprak kokusuna ,bölüşülen ekmeğe

acıyorsa yüreğim
vicdanımla savaşıyorsam geceleri
mayısta uçuyorsam semaya
haziranda yedi kat arza iniyorsam…..
eylülde kanım varlığını hissettiriyorsa
ben insanım hala…

adım yok…memleketim,evim,eşim yok…
yürürken düşmeyi öğenmişim daha üçümde…
korkup başımı göğe çevirmişim
düşümde…

şimdi beyaz sayfalar biriktirdim
martı kanatlarından atmak için
kan kokan toprağıma…
elim değer mavi bulaşır beyaza….
sözüm öz sesim gür olsun…
özgür olsun adım…
özgürlük koksun toprağım…

buğulu sabahlara uyandık
aydınlık yüzümüz karardı
kapısı demir odalarda…
bir efkar türküsü ki
rakı masasından kalma…

anlaşılmaz değiliz kulaklara…
özgür söylemlerle geldik baharlara….

Yusufcuk konmuş pencereme…
ağıt mı bu?
göğüm dört köşe…çizgili…
modaya da uyduk yaşamda…

sol yanım yardan kalma
sağım sağ…solum yara…