kadınım..susar.. canında yongası yok artık üzerinde sevdiği entarisi birisine bir tanem dememeli bir tanesi yok artık dokunmaz kağıda kaleme elini sürmez mendile ağlamaklı olduğunda bile uğramaz en sevdiğine ne yalan söyler ne doğru konuşmaz kimseyle kendiyle bile susar.. susar.. kadım benim o eski kız arkadaşım ve daha eski komşum canında yongası yok artık karnında oğlu öldüğünde beri karda kışta gözü yok malda mülkte,hayatta yok zaten kendi de yok artık insan bir tanem dememeli birine babalar alışır da görmediğine analar unutamaz yaşatır içinde canının yongası yok artık yok demez amma kimseye yaşar,yaşatır içinde anlatmaz,anlatamaz susar.. susar.. örgüsü bitmez elinde ismi düşmez dilinde beni görmez gözüyle bir çiçek gibi durur masada dışarı çıkar arada sırada eski komşum,kız arkadaşım şimdiki karım dolaşır aolaşır ne eve ne dışarıya alışır konuşmaz benimle de utanır ister istemez bana çok uzak,uzun yolları karınca ömrüm yetişemez ona o ise bakmaz arkasına yaşlanır,yaşlanır da bekler,usanmaz,alışmaz susar.. susar.. derken kayboldu bir gün gelmedi bir daha geri yoktu belki de böyle biri bir mektup kaldı ondan geri kırmayayım diye koydum geri mektup bile yerinde öylece susar.. susar.. |