Berka KANBEROĞLUB azen serçe gibi yaşlıydı kara gözleri E zik yüreğini yüklerdi umudun rüzgarına R enklerin koyulaştığı gök kuşağında K ardelen olurdu asi dimdik öfkeli A ğlardı kimi geceler sessiz sessiz K imi geceler umudu işlerdi nakış nakış A ydınlığı sevmez karanlık merhametli dostuydu N ice ağıtlar yakmıştı o vefalı gecelerde B azen atardı kendini kırlara bayırlara E linde kırmızı güller olurudu, ama dikenli.. R esimler çizerdi darmadağın ve acılı O hep tek başınaydı bizden ayrı G ülün karanfilin rengiydi kan kırmızı L utuftu bize mevladan U mudu işlerdi fikrimize sevgiyle.. |