Eylülde söndü ışıklar
Bir eylül sabahı dondu gözyaşlarımız
Homurdanan makineler sardı sevdamızı Yarım kaldı aşklarımız Sevdalar sallandırıldı gökyüzünde Utancından doğmadı güneş, yağmadı yağmur, esmedi rüzgâr Öldü aşklarımız, delikanlılarımız, kızlarımız. Karanlıklardan gelen, ayak sesleri böldü uykularımızı Güneş gözlü ak güvercinler ürktüler, uçtular. Çaldılar benden, yirmibeş yaş gençliğimi, çaldılar Yitti, kayboldu aşklarım, sevdalarım Eylülde söndü ışıklarımız. Ey karalar, karanlıklar Verin bana güneşimi aydınlıklarımı Anaların, bacıların gözyaşlarını Verin benim yıllarımı, gençliğimi Kafeslere koyduğunuz güvercinlerimi Ülkemin duyarlı gençliğini verin bana Verin bana eylülde aldığınız ışıklarımı verin-verin Mazlum Zengin |
Verin bana güneşimi aydınlıklarımı
Anaların, bacıların gözyaşlarını
Verin benim yıllarımı, gençliğimi
Kafeslere koyduğunuz güvercinlerimi
Ülkemin duyarlı gençliğini verin bana
Verin bana eylülde aldığınız ışıklarımı verin-verin
mükemmel bir şiir okudum.emeğine yüreğine sağlık,kalemin susmasın daim olsun.kutlarım.can dost saygılar.