İstanbul’u terkettin

Şiir gözlüm,
Acımı sevginle yoğurdun,
İlmek-ilmek, nakış-nakış dokudun
Gün oldu gözlerimde,
Gün oldu dizlerimde şiirler okudun
Sen beni yeniden, yeni baştan doğurdun
Güçsüz bedenimde, yüreğimde
Sevginle erk-ettin.

Yağmur gözlüm,
Gün oldu yıldızlar yağdırdın başıma
Göz hapsinde tuttun, asırlarca…
Katık oldun ekmeğime, aşıma
Gün oldu kabuslar çöreklendiler başıma,
Nadasa bıraktın yüreğimi, gün oldu
Sevgi fışkırdı rengârenk yüreklere
Aşkınla herk-ettin

Hayat gözlüm,
En güçsüz anımda hep yanımdaydın
Kenetledin ellerini,
Karşı koydun ağzı salyalılara
Sen benimleydin hep, anımdaydın
Hanemde ses, içime nefes oldun
Dünyaya küsmüşken defalarca…
Sabrınla perk-ettin

Sevgi gözlüm,
Dolaştın durdun damarlarımda,
Yerleştin yüreğimin orta yerine
İndin-indin taa derine
Gün oldu halaylar çektin
Gün oldu ağıtlar yaktın, fal baktın
Yürek damarıma her an, her dem
Hoşgörünle zerk-ettin

Hasret gözlüm,
Uzaklara yürüdüm yalınayak
Sensiz, kimsesiz, birbaşıma,
Rüyalarımı parselledin hergün
Günler günlere eklendi, hasretlik acı verdi,
Uzun uzun yollar katettim birgün,
Kavuşmak anlık mesafedeyken
İstanbul’u terk-ettin

Mazlum Zengin