Ellerin ellerime hiç değmedi mi
Koluma takıp gezdirmedim mi
Sokakları birlikte arşınlamadık mı
Daha birbirimizi tanımadık mı

Sabahlara kadar mesajlaşırdık
Gündüzleri buluşur yakınlaşırdık
Her gün biraz daha kaynaşırdık
Adına sevda koymamışmıydık

Yersiz isteklerine boyun eğip
Sokak ortasında öpüşmüştük
Mileti boş ver deyip
Hep kaçamak görüşmüştük

Babana yakalandık sanmıştık
Utanıp oradan uzaklaşmıştık
Biz her zaman sarmaş dolaştık
Ailelerimizin yanında arkadaşdık

Kimseler dokunmasın isterdik
El değmesin göz değmesin isterdik
Nasıl özenle beslerdik sevgimizi
Bestemizi bile ezberlemiştik

Bir gün yokluğunla uyandım
Ben dayanamadım sen nasıl dayandın
Aramadın da uzun yıllar anlamadım
Ortalık yerde kala kaldım

Seneler seneleri kovalıyordu
Beni gören tanımıyordu
Herkes bu çocuk bitmiş diyordu
İçim içimi yiyordu

Hani önce tokat atıp
Sonra acıdımı deyip öperdin
Kalbim hergün acıyor du
Ama öpen yoktu beni artık

Seneler sonra gördüm seni
Bana hemen arkanı döndün
Göbek sanmıştım karnında ki bebeği
Göz yaşı sandım acıyan bakışları

Gerçekten acınacak haldemiyim
Sen nerdesin ben daha ne alemdeyim
Yediremedim gurur yaptım
Yaptıklarını şiire aktardım

Bu şiiri yazarken dahi ağladım
Sen hiç ağladın mı
Göz yaşının değeri varmı
Senden göz yaşı akarmı

Ben hiç birşey anlamadım
Yaşadım sandım yaşamamışım
Beni içinizde anlayan varmı
Acımayın bana beni anlayın

Tutunamıyorum hayata
Çıkıversem şu ıssız dağlara
Tutunsam bir buluta
Ulaşsam bir huzura

Huzur illaki oralarda mı
Yalan dünya, gerçekten yalan mı
Bakarmısınız, ben gidiyorum desem
Birileri ellerimden tutar mı

Tutunacak dalım kalmadı mı
Birileri beni hayata bağlar mı
Zincileri dahi koparırım bu hışımla
Sen nasıl yaşıyacaksın benim bu ahımla