BU ŞİİRİN ADI YOK...
bir oyuncak bomba koparmasaydı kolumu
ben de çiçekler toplayacaktım anneme bir mayın parçalamasaydı ayaklarımı koşacaktım kırlarda çimenlerde özgürce... artık uçurtmalarımı yüreğimde uçuracağım özgür hayatlar kuracağım dünyanın şanslı çocuklarına bilsem tükenecek bütün acılar tutacağım bütün bombalarını zalimlerin eriteceğim tüm kurşunlarını yüreğimde B52 ler karartmasaydı renklerini gökkuşağımın güneş açacaktı ertesinde oysa böyle karanlıkta kalmayacaktı dünyamız feda ediyoruz bilesiniz kendimizi insanlığın onuruna biz şimdi İsmali-i kurbanlarıyız bu şehrin artık beyaz gömlekler diksin anneler çocuklarına bütün kırmızılarını alıp gidiyoruz dünyanın benim yerime de bir şeker verin bu gün tutun bir çocuğun elini sıkıca bir parka gidip seyredin çocuklarınızı artık adaklar adamayın akikalar kesmeyin biziz bu devrin adanmışları kanımız yeter tüm kurbanlıklar için... bir bahar sabahı ölmek isterim taze kokulu gelincikler aşkına sırtımda kanlı gömlek ölmekisterim gül yüzlü çocuklar aşkına Anneler gizlesin çocuklarını anneler beyaz giysin bu bahar gelinlik kızlarının tarasınlar saçlarını ve bir sunuş yapsınlar adaklar adayanlar uyandırmasınlar İsmail’lerini bir daha bir bahar sabahı ölmek isterim ölmek isterim yeşil çimenler aşkına diritlemek için yeniden ölmem gerekiyorsa eğer bir daha bir daha ölmek isterim bütün çocuklar aşkına Orhan Bektaş |