Ağlamaktan yoruldum...
Trabzon sokaklarından birinde vuruldum;
Uzun Sokak denilen hengamenin tam ortasında bir çift mavi deniz aldı beni sonsuzluğun içine yemyeşil yapraktaki renksiz çiy tanesinin sonsuzluğuna kıpkırmızı oldu bulutlar, gökyüzü ağladı, yıldırımlar çatladı yüreğimin derinlerinde, şimşeklere evini açtı vurulmuş ruhum ben; ben o mavi gözlerdeki masumiyete vuruldum minnacık bedenindeki yokluğun acısını yüklemişti tekerlekli iskemlesine yüreğinde umutlar uçuşuyordu belli ki prangalardan beter zincirler vardı ayak bileklerinde ben vuruldum... gözlerinin maviliğinde; minnacık bedenindeki dağ gibi yüreğinin altında ezildi ruhum, kıpkırmızı oldu bulutlar bir anda, yıldırımlar düştü gözpınarlarıma, yüreğim paralandı; o dağ gibi yüreğin taşıdığı içinde fırtınalar koparan minnacık vücuda... ben vuruldum; Trabzon’da... Uzun Sokak denilen hengamenin tam ortasında yüreğimde fırtınalar coştu, gözlerimde rüzgarları ağlattım, gözpınarlarımdan boşaldı yüreğimde oluşan yağmurlar anlayamadım; düşünmek bile istemiyorum o; o masmavi boncuk gibi gözler nasıl da hüzün yüklü olurlar?... ben; Trabzon’da vuruldum Uzun Sokak denilen insan denizinin tam ortasında ve ağlamaktan yoruldum... Metin Kaya İLHAN TRABZON |
nasıl da hüzün yüklü olurlar?...
ben;
Trabzon’da vuruldum…
Uzun Sokak denilen insan denizinin tam ortasında…
ve
ağlamaktan yoruldum…
Böylesi bir yüreğe sahipseniz kimsesiz kalamazsınız saygıdeğer şair. Vurgun olmak özümsenmişse iflah olunmaz bir yola girilmiş demektir. Sevgileriniz umutlarınız hiç tükenmesin. Yüreğinize sağlık sonsuz sevgi ve selamlarımla.