Bir Ekim Gecesi
Bir şiir ısmarladım kendime
Kendime tutunarak Sahi kendim de kimdi unuttum uzun zamandır.. Geceydi sonsuz bir siyahlık içinde uzandım beyaz ölüme Her gece mezardı saçının kokusu sinmiş bu yatak Mavi gözlerinde kendi karanlığımı gördüm Gitme dedim, gittim .. Ardımdan bağırmanı istedim Yüzümü yere eğdim Utancımın kırmızısı boyadı yüzümü İnsan kendisini saklayacak çöplük bulamaz ya Bulamadım.. Bir avuç mutluluktu uzaklardan izlediğim Yorumsuz.. Bakma bana umudun ağzıma düşen yağmur damlası.. Her sokak başı kendime rastlamaktan yoruldum Vakti çoktan geçmiş Ne yana dönsem,boş Bahanesizim.. Artık kısa sözlerin yazılma vakti Şimdi hangi bahardan gelsen boş Gönlüm sonbaharın demlerinde Hangi gülüş eskitir yüzümü bilemem Unuttuğun bişey vardı yüzünü içime gömüp giderken ; ’Bir ekim gecesiydi Bir yürek üşüdü Kapılar kapandı Artık açması da zor Tedavisi de zor..’ Öznur Dicle ÖZ |