Eksik düşlerim,
Kırgın bir geçmişim ve
kayıp bir şimendiferim var…

Çok yol yürüdüm
Molalarım uzunmuş, fark etmedim

Ters yüz edilmiş gözlerimin astarı
Gözyaşlarım içimde boğuluyor
Ruhumu giyindiğim bu yüz
Artık eskisi gibi bakmıyor bana…

Dile getirilmemiş sevdalarım dökülüyor dilimin ucundan
Ah zaman...
Geriye aksa şimdi
ilk gençliğimde kaybettiğim anı sandığımı bulsam yeniden
Birikmiş sözcüklerimi çıkarsam içinden
Sahiplerine verebilir miyim artık?
Geç mi kaldım?

Ah yaşlarım ...
Göz yaşlarım...
Birikir yastığımın altında nicedir...

Ne “dediğim dedik” şu yaşamak
“Dur” dediği yerde başlar mı hiç?
Ama ışık, aynalardan yanlış kırılıyor
İçimin dilediklerini dökemez ki sırrına…

Aynalarda yaşlanmak…
Zamansızlık mırıldanıyor bir dilemmada
Bir ucu ölüm,
Bir ucu yaşamak hiç ölmemecesine…

(Şimdi anılarım nakışlar yol yorgunluğunu bu ruha...)

Ayşegül – 21.11.2006