Çok iyileri, iyileri,
Biraz iyileri, yazdım sana,
Dost defterim.
Bitmesi gerekirdi,
Dolan yaprakların…
Ama ne yazar,
Dünya çirkin, ihtiyar,
Zindanı.. huzuru yıkan,
ahmakların..
*
Yaradan için sev insanı,
Yarensizlik kederdi….
Göz yummasan, dost hatalara,
Yalnız ederdi..
*
Acılar çeksem de sevdim,
Bir yandan sevgi ekerken,
Gönlüme hep dostluk dedim..
Onlar menfaatte açtı yelken,
Silgimi aldım, hepsini sildim…
*
Ruhu yitik dostluğu,
Sildikçe,
Boş kalıyor, ilk sayfalar..
Paylaştıkça, çoktular..
Şimdi…
Sanki hiç yoktular,
Desem... şahit olur,
Gönlümdeki yaralar…
Açtın mı, sımsıcak kucağını,
Can evinden vururlar...
*
Hep bana derse , dost bildiğin insan,
Kişi yedisinde neyse yetmişinde odur,
Zor olsa da, uzaklaş at yakandan,
Gelecek acılara sigorta, rahatın olur…..
*
Girdabında ezer bizi, fesat ve kibir,
"İslama göre"çizgileri silik, gafil ümmettin..
Sır maskelerini düşürüyor bir bir,
Yapmacık ve süslü, riyakar samimiyetin...
x
Sildikçe,
Çok iyiler bitti, az iyiler,
Kaldı mı yadigar…
Oysa hepsi iyilerdi..
Çağın insanı ile, nereye kadar….
*
Bıkmadan gerçek, sevgiler ekeyim,
Silgiler, düşman başına,
Tek çırpınış, ama ne yazar,
Çok iyiler bitti,
Öksüz sevgilerim,
Benimle kaldı naçar,
Dost defterim…
Mayıs 2000/şeker mh.